Mięso drobiowe jest cennym źródłem wysokowartościowego białka, zawierającego aminokwasy potrzebne do syntezy białek organizmu zwierzęcego. Zawiera ono wszystkie aminokwasy egzogenne.

Kurczak jest doskonałym źródłem leucyny, izoleucyny, waliny, argininy. Aminokwasy te przyspieszają regenerację komórek, potęgują syntezę białek, niektóre z nich mogą zostać użyte jako paliwo dla mięśni podczas wysiłku, utrzymując w dobrej kondycji naczynia krwionośne (szczególnie arginina) oraz poprawiając bilans azotowy.

Białko mięsa drobiowego charakteryzuje się wysoką strawnością i łatwą przyswajalnością, a ponadto nie jest aż tak ściśle powiązane z tłuszczem, jak mięso dużych zwierząt rzeźnych. Mięso drobiowe charakteryzuje się ponadto dużo wyższym poziomem wartości odżywczej niż mięso zwierząt rzeźnych, gdyż jest w nim znacznie więcej białka, a co za tym idzie więcej poszczególnych aminokwasów. Jednocześnie zawiera ono mniej tkanki łącznej, którą cechuje stosunkowo niski poziom strawności i przyswajalności. W mięsie drobiowym znajduje się również znacząco mniejsza zawartość kolagenu niż w mięsie zwierząt rzeźnych. Kolagen uważa się za białko niepełnowartościowe, ze względu na całkowity brak tryptofanu, cysteiny i cystyny i niską zawartość m.in. metioniny. Zawartość kolagenu w mięsie kurcząt brojlerów wynosi od 2,2% w mięśniach piersiowych do 6,5% w mięśniach udowych, podczas gdy mięso wieprzowe i wołowe zawiera od 7 do 25% tej substancji.

Mięso drobiowe, a w szczególności mięso młodych kurcząt (brojlerów), jest istotnie bardziej dietetyczne niż mięso dużych zwierząt rzeźnych, z uwagi na jego znacznie niższą wartość energetyczną. Zawiera ono mniej tłuszczów, a w szczególności mniej kwasów tłuszczowych nasyconych, a także mniej cholesterolu. Tłuszcze zawarte w mięsie drobiowym są zdecydowanie bardziej wartościowe niż tłuszcze mięsa wołowego, czy też wieprzowego, do czego przyczynia się znaczny udział kwasów tłuszczowych nienasyconych, a w szczególności wielonienasyconych kwasów, takich jak kwas linolowy, linolenowy i arachidowy. Zawartość tłuszczu w mięsie drobiowym jest bardzo zróżnicowana i zależy ona od wielu czynników, między innymi takich jak gatunek drobiu, sposób jego odżywiania, wiek i pora roku. Nieco większe predyspozycje do gromadzenia tłuszczu ma drób wodny.

Mięso drobiowe zawiera także wiele innych cennych składników odżywczych, takich jak substancje mineralne i witaminy. Podobnie jak mięso zwierząt rzeźnych, zawiera ono określone ilości związków sodu, potasu, wapnia, magnezu, kobaltu i jodu. Zawartość tych związków mineralnych w mięśniach szkieletowych kurczaka szacuje się na 1-1,5%. Związki te wykorzystuje się w diecie dedykowanej psom i kotom, między innymi w celu utrzymywaniu ciśnienia osmotycznego i równowagi elektrolitycznej tkanek i komórek ich organizmów.
W mięsie drobiowym występują znaczne ilości witamin z grupy B: niacyna, ryboflawina i tiamina. Ponadto, w tłuszczu drobiowym występują pewne ilości witaminy A i karotenu.

Prozdrowotne i dietetyczne właściwości mięsa drobiowego:
• Mięso drobiowe jest odżywcze i lekkostrawne, zawiera duże ilości pełnowartościowego białka i niewiele nasyconych kwasów tłuszczowych.
• Jest źródłem cennych witamin: A, B1, B2, B12, PP.
• W mięsie drobiowym zawarte są niezbędne dla organizmu zwierzęcia aminokwasy.
• Mięso drobiowe zawiera wiele cennych mikroelementów – w tym cynk, magnez i potas.
• Mniejsza zawartość tłuszczu w mięsie drobiowym skutkuje jego mniejszą kalorycznością (filety z indyków są ok. 33-55% mniej kaloryczne niż mięso wieprzowe).

Wysokie walory smakowe i cenne składniki odżywcze

Mięso jagnięce ma bardzo indywidualny i niezwykle intensywny smak, zapach i aromat, który dodatkowo może być mniej lub bardziej wyartykułowany. Zawsze jednak jest on charakterystyczny i bardzo mocny, co powoduje że ten rodzaj mięsa jest jednym z najchętniej spożywanych przez psy i koty. Niewątpliwym atutem jagnięciny jest także jej wysoka wartość odżywcza. Znajdziemy w niej przede wszystkim dużą ilość cennego białka, stanowiącego główny budulec mięśni oraz inne istotne dla zdrowia pierwiastki śladowe i minerały, takie jak potas, żelazo, magnez czy cynk. Jagnięcina zawiera także witaminy, w tym przede wszystkim witaminy z grupy B oraz witaminę A i C. Ponadto, ze względu na fakt, iż nigdy u żadnej dorosłej owcy nie stwierdzono nowotworu złośliwego, przyjmuje na bazie zgromadzonych danych empirycznych, że mleko owcze i mięso jagniąt wykazują właściwości przeciwnowotworowe.

Projekty badawcze prowadzone od lat, potwierdzają niezwykłą właściwość owiec. Owce są ssakami nie zapadającymi na nowotwory. Cechę tą zawdzięczają kwasom orotowym, licznie występującym w ich organizmie. Badania przeprowadzone na owcach, wykazały, że najwięcej kwasu orotowego, a co za tym idzie najsilniejsze działanie przeciwnowotworowe jagnięciny, ma mięso, które jest hodowane w warunkach naturalnych . Chów owiec, które prowadzone są ekologicznie, bez użycia hormonów i antybiotyków oraz karmione są paszami zielonymi i sianem, sprawia że w mięśniach owiec gromadzą się najbardziej wartościowe kwasy orotowe.

Mięso jagnięce zawiera dużą ilość zdrowych wielonienasyconych kwasów tłuszczowych, które wspomagają pracę serca i układu krążenia oraz zapobiegają powstawaniu zmian miażdżycowych. Niezbędne Nienasycone Kwasy Tłuszczowe optymalizują również pracę układu trawiennego, zmniejszają poziom złego cholesterolu, wzmagają pamięć i koncentrację a także perfekcyjnie odżywiają skórę i sierść zwierzęcia. Dodatkowo w mięsie jagnięcym występuje duża dawka kwasu linolowego, mającego silne działanie antyutleniające, co powoduje redukcję liczby wolnych rodników powstających w organizmie zwierzęcia oraz chroni zwierzę przed złym powstawaniem trójglicerydów.

Ryż dostarcza dużej ilości węglowodanów złożonych, które są podstawowym źródłem energii. Zboże to jest ponadto cennym źródłem potasu (reguluje ciśnienie krwi), magnezu (koi nerwy i poprawia koncentrację), żelaza i cynku (poprawiają odporność). W bogaty skład ryżu wpisują się również witaminy z grupy B (regulują pracę układu nerwowego, oraz zapobiegają występowaniu chorób skóry i błon śluzowych.), witamina E (chroni przed wolnymi rodnikami) i błonnik (poprawia trawienie). Wprawdzie ryż dostarcza niewiele białka, ale jest ono bardzo cenne, gdyż składa się z aminokwasów egzogennych. Ryż jest również idealnym składnikiem diety odchudzającej, bo choć kaloryczny, nie należy do produktów powodujących przyrosty tkanki tłuszczowej.

Dieta niskotłuszczowa i niskosodowa na bazie ryżu eliminuje z pożywienia zbędny tłuszcz, cholesterol i sód, dzięki czemu zapobiega chorobom serca i układu krwionośnego. Ryż jest bogaty w wysoko przyswajalne białko pozbawione glutenu, co sprawia, że bardzo często może być spożywany przez osoby uczulone na ten składnik. Zboże to nie zawiera soli a zatem może być stosowane w dietach dedykowanych zwierzętom z problemami nerkowymi.

Kukurydza jest źródłem bardzo wielu składników odżywczych i powinna być elementem każdej dobrze zbilansowanej diety dedykowanej psu lub kotu. Zboże to jest bardzo bogate w witaminy, w tym w niacynę i kwas foliowy, który wpływa bardzo korzystnie na układ nerwowy i mózg, a także usprawnia działanie układu pokarmowego. Kukurydza zawiera także witaminy: A, C, D, E i K.

W kukurydzy znajdują się również: sole potasu, fosforu, żelaza, miedzi, magnezu, wapnia, selenu i cynku oraz śladowe ilości kobaltu, jodu i bromu. Ze względu na zawartość selenu, kukurydza stosowana jest w programach żywieniowych dla zwierząt jako element profilaktyki nowotworowej.

Kukurydza ze względu na swoje właściwości wykorzystywana jest także w dietach dedykowanych psom z niewydolnością nerek.

Otręby kukurydziane znakomicie działają na serce zwierzęcia, poprzez obniżanie poziomu złego cholesterolu. Rozpuszczalny błonnik z kukurydzy wiąże się z cholesterolem w żółci wątroby, a następnie opuszcza organizm zabierając ze sobą zły cholesterol. Dzięki temu kukurydza ma także zbawienny wpływ na wątrobę i drogi żółciowe.

Kukurydza w diecie psów i kotów pomaga również zapobiegać występowaniu problemów związanym z anemią i obstrukcjami.

Kukurydza ma ponadto łagodne działanie moczopędne, dzięki czemu pomaga chronić układ moczowy zwierzęcia przed zapaleniami.

Udowodnione jest także działanie przeciwcukrzycowe kukurydzy.

Kukurydza wreszcie jest idealnym składnikiem diety, tworzonej z myślą o zwierzętach wrażliwych na gluten ponieważ gluten z niej pochodzący nie ma właściwości uczulających.

Pod względem kaloryczności (20 kcal/100g) papryka w porównaniu z innymi warzywami zajmuje pozycję nieco poniżej przeciętnej. W 90% składa się z wody, zawiera mało białka, jest prawie beztłuszczowa, posiada natomiast węglowodany i substancje balastowe. Wśród minerałów i pierwiastków śladowych zawiera potas, wapń, magnez, fosfor, żelazo, miedź i cynk. Jej największą zaleta jest bogactwo witamin: skupia w sobie bardzo dużą ilość witaminy C, witaminy z grupy B (B₁,B₂,niacyna).

Intensywnie czerwone papryki należą do najwspanialszych źródeł witaminy C wśród wszystkich warzyw. Już Zaledwie jedna maleńka papryka jest w stanie pokryć całe dzienne zapotrzebowanie zwierzęcia na tą ważną witaminę, która w jego organizmie pełni kluczowe funkcje obronne. Korzystne połączenie beta-karotenu (prowitaminy A), witamin C i E oraz flawonoidów, utrzymuje w znakomitej formie układ immunologiczny, co pozwala skutecznie chronić organizm zwierzęcia przed różnego rodzaju infekcjami. Barwne warzywo jakim jest niewątpliwie papryka, wspaniale wpływa również na optymalizację pracy serca i układu krążenia.

Witaminy A, C i E to magiczny kod papryki, który jest ceniony na całym świecie. Mieszanka tych witamin, występująca w czerwonych owocach, czyni z tego warzywa prawdziwego specjalistę do spraw obronnych organizmu. Witaminy A, C i E są wspierane przez pierwiastki śladowe: selen i cynk, ukryte pod gładką skórką papryki. Przeziębienia, zapalenia śluzówek są automatycznie niwelowane ponieważ zawarta w papryce kapsaicyna, nawet w niewielkich ilościach, unieszkodliwia groźne wirusy i bakterie. Im ostrzejsza papryka, tym silniejszy bodziec dla gruczołów wydzielających soki żołądkowe i tym lepsza ochrona śluzówki żołądka przed stanami zapalnymi. Ten proces równocześnie pobudza perystaltykę jelit, w czym pomagają dodatkowo substancje balastowe. Flawonoidom z papryki przypisuje się z kolei działanie rozrzedzające krew, co wspaniale chroni przed zaburzeniami krążenia i zakrzepicą. Szczególne znaczenie przypisuje się jednemu z flawonoidów, luteolinie, która nawet w niewielkich ilościach stanowi ochronę przed chorobami serca, chorobami nowotworowymi i chronicznymi dolegliwościami wieku starszego zwierzęcia.

Imponujące właściwości odżywcze pomidora mają związek przede wszystkim z olbrzymią ilością witamin, które zawiera w sobie to warzywo. Warto wspomnieć choćby o dużej zawartości witaminy C, która wpływa na wzmocnienie odporności organizmu i przyspiesza gojenie się ran, czy witaminy E, działającej dobroczynnie na skórę i oczy. Pomidor jest także bardzo bogaty w witaminy z grupy B, które niezwykle korzystnie wpływają na układ nerwowy zwierzęcia. W warzywie tym wszechobecna jest także witamina PP, wpływająca na metabolizm cukru i cholesterolu we krwi oraz witamina K charakteryzująca się właściwościami przeciwkrzepliwymi. Oprócz licznego grona witamin w pomidorze znajdują się również niezwykle cenne mikro i makroelementy. Należy do nich przede wszystkim potas, który obniża ciśnienie krwi, a jako podstawowy pierwiastek wnętrza komórek odpowiada za utrzymanie w nich wody, przemiany metaboliczne cukrów i energii oraz wpływa istotnie na pracę mięśni, serca i czynności układu nerwowego. Pomidor skupia w sobie także wapń, magnez, żelazo, miedź, kobalt czy mangan. A więc niezwykle szeroki wachlarz wartości odżywczych, wymaganych przez organizm psa i kota.

Najistotniejszym składnikiem pomidora jest jednak likopen - naturalny barwnik nadający warzywu jego charakterystyczny czerwony kolor. Likopen jest jednak przede wszystkim karotenoidem o właściwościach przeciwutleniających (antyoksydacyjnych).

Przeciwutleniacze (antyoksydanty) to obecne w organizmie substancje, których zadaniem jest ochrona komórek przed destruktywnym działaniem wolnych rodników. W ten sposób zmniejszają one ryzyko wystąpienia rozmaitych chorób.

Obecnie dostępne są wyniki dwóch szeroko zakrojonych badań klinicznych, których autorzy dowodzą, że stosowanie diety bogatej w likopen, zmniejsza ryzyko zachorowania na choroby serca i nowotwory. Warto również wspomnieć, że likopen występuje w większych ilościach w pomidorze przetworzonym niż w świeżym, a jego przyswajalność dla organizmu zwierzęcia jest bardzo wysoka. Pomidor jest również nieoceniony w dietach stosowanych w walce z otyłością (jeden średni pomidor to tylko 15 kcal), cukrzycą, chorobami nerek i serca. Warzywo to działa lekko moczopędnie, oczyszczająco i antytoksycznie. Ze względu na dużą zawartość soli mineralnych, wapnia i fosforu jest zasadotwórczy, a więc zapobiega zakwaszeniu organizmu.

Ze względu na dużą zawartość różnorodnych witamin oraz mikro i makro elementów pomidor staje się zatem idealnym składnikiem diety dedykowanej psu i kotu, składnikiem profilaktycznym jak również leczniczym, głównie przy awitaminozie. Nadto, dzięki swoim właściwościom działa on wspaniale na układ trawienny, poprawiając perystaltykę jelit, co między innymi stanowi o tym, że zalecany zwierzętom ze skłonnościami do nadwagi lub otyłym. Pomidor doskonale wpisuje się w diety dedykowane psom i kotom cierpiącym na choroby wrzodowe, choroby wątroby oraz choroby woreczka żółciowego i dróg żółciowych.

Ze względu na dużą zawartość naturalnego kwasu askorbinowego (wit. C), beta- karotenu i potasu, pomidor stosowany jest u psów i kotów przy niedokrwistości, osłabieniu, spadku kondycji, a także w porach roku kiedy organizm jest szczególnie narażony na wirusy i bakterie.

Czosnek zapobiega i leczy

Ze względu na mnogość występujących w czosnku związków, warzywo to traktowane jest w dietetyce jako specyficzny środek spożywczy i leczniczy.

Czosnek w sposób pośredni wpływa zapobiegawczo na postępowanie procesu starzenia się komórek organizmu zwierzęcia. Jest traktowany zatem w żywieniu psów i kotów w dużej mierze jako środek odmładzający i hamujący ich starość, choć także działający prewencyjnie na rozmaite, towarzyszące im schorzenia. Warto jednak podkreślić, że do osiągnięcia oczekiwanych efektów działania czosnku, wymagane jest jego stosowanie w odpowiednich dawkach w dłuższej perspektywie czasowej.

Czosnek jest rośliną przeciwdziałającą wielu schorzeniom i łagodzącą ich objawy - ma działanie antyoksydacyjne, przywraca pamięć, dodatnio wpływa na układ odpornościowy i zapobiega powstawaniu nowotworów złośliwych. Czosnek przynosi także poprawę w owrzodzeniu żołądka, grzybicy i chorobach układu oddechowego. Jako warzywo, będące nośnikiem licznych i bardzo odżywczych substancji roślinnych, zawiera w sobie zespół związków chemicznych, bogatych w mangan, selen, german, witaminę A oraz C, a także cynk. Dzięki temu czosnek wykazuje się ponadprzeciętną zdolnością neutralizowania wolnych rodników, zajmując honorowe miejsce w grupie super antyoksydantów.

Wsparcie dla odporności

Czosnek jest ważnym stymulatorem pracy układu odpornościowego organizmu zwierzęcia i stanowi dla tego układu istotne wsparcie. Warzywo to zawiera w swoim składzie związki siarki, które pobudzają czynność białych krwinek. Działanie czosnku pobudza również komórki odpowiedzialne za pomoc w prawidłowym funkcjonowaniu układu odpornościowego. Czosnek zapobiega infekcjom, przeziębieniu, a ponadto skutecznie obniża gorączkę i koi bóle głowy. Jako chelator, czosnek usuwa z organizmu toksyczne metale ciężkie, takie jak rtęć i ołów, które przyczyniają się do uszkadzania układu immunologicznego.

Jedną z najważniejszych właściwości czosnku jest jego działanie antywirusowe, przeciwbakteryjne oraz przeciwgrzybicze.

Czosnek dla serca

Czosnek ma również istotny i dobroczynny wpływ na zdrowie i kondycję serca zwierzęcia. Aktywnie przyczynia się do obniżenia poziomu „złego” cholesterolu typu LDL i podniesienia stężenia „dobrego” cholesterolu typu HDL. Naukowe badania wykazały, że czosnek chroni serce i tętnice poprzez zmniejszenie ilości wolnych rodników, które wywołują szkodliwą przemianę cholesterolu. Niezmienny cholesterol LDL sam w sobie nie jest szkodliwy. Jednak jego utleniona postać, jawiąca się jako zmodyfikowane kwasy tłuszczowe i cholesterol, uszkadza ściany tętnic, tworzy zatory i wywołuje miażdżycę. Czosnek jednak wpływa hamująco na ten bardzo niekorzystny i niebezpieczny dla zdrowia i życia zwierzęcia proces.

Czosnek wspomaga ponadto prawidłowy przepływ krwi i proces jej krzepnięcia, co minimalizuje ryzyko zawału serca i udaru mózgu.

Czosnek a tłuszcze

Tłuszcze znajdujące się we krwi działają bardzo niekorzystnie na metabolizm organizmu zwierzęcia.

Zwierzę, spożywając karmę wzbogaconą w czosnek wspomaga jednak procesy wewnątrzkomórkowej przemiany materii na trzy sposoby:
- czosnek hamuje lub zmniejsza endogenną lipogenzę;
- zwiększa rozpad tłuszczów i eliminację produktów powstających z tego rozpadu przez przewód pokarmowy;
- uruchamia przepływ tłuszczów z zapasów tkankowych do strumienia krwi, co następnie prowadzi do ich wycofania z organizmu.

Czosnek a nowotwory

W wielu doświadczeniach wykazano silne działanie czosnku jako inhibitora nowotworów złośliwych. Właściwości te posiada zarówno świeży czosnek, jak również wyciąg w postaci sproszkowanego czosnku. Działanie to wywołuje zespół antyoksydantów, takich jak selen i bioflawonoidy. To naturalny systemem odpornościowy roślin skierowany przeciw wolnym rodnikom. Przeniesiony do organizmu zwierzęcia może pełnić podobną rolę jak witaminy.

Mnóstwo związków zawartych w czosnku wpływa stabilizująco na prostaglandyny - kwasy tłuszczowe regulujące ciśnienie tętnicze krwi, metabolizm i podział komórek. Wpływ ten jest niezwykle ważny ponieważ nadmierna reakcja prostaglandyn może spowodować nadciśnienie tętnicze krwi, powstanie raka, astmy czy procesów zakrzepowych.

Cenne związki siarkowe

Najważniejsze z nich to:
allicyna - ma postać płynnego oleju o charakterystycznym zapachu. Hamuje skupienie płytek krwi, obniża poziom tłuszczów w surowicy krwi, zwiększa rozpuszczalność białka osocza krwi oraz działa przeciwgrzybiczo i przeciwbakteryjnie. Trafiając od krwioobiegu i płuc wydostaje się z organizmu z wydychanym powietrzem oraz potem.
ajoene - olejek, który posiada silne działanie podobne do aspiryny z zapobieganiu zlepiania się krwinek czerwonych.

Skład czosnku

W czosnku znajdują się również witaminy i mikroelementy, spełniające rolę biokatalizatorów. Zwarte olejki lotne, w których występują organiczne związki siarki, biorą udział w procesach odtruwających organizm m.in. wątrobie, reguluje wiele reakcji enzymatycznych w ustroju ludzkim.

Kwas cytrynowy zawarty w owocach cytrusowych z jednej strony podrażnia kubki smakowe, a z drugiej pobudza do wydzielania śliny. Wraz z produkcją śliny wzrasta wydzielanie enzymów trawiennych, które doskonale rozkładają część węglowodanów. Rozpuszczalna w wodzie witamina C to prawdziwy skarb – chroni komórki przed szkodliwymi czynnikami, wspomaga rozkład cholesterolu, ułatwia wątrobie oczyszczanie organizmu z toksyn. Poza tym wspomaga przyswajanie żelaza w karmach zawierających rośliny. Jako antyoksydant witamina C unieszkodliwia agresywne cząsteczki tlenu, które powstają z trujących substancji wnikających ze środowiska.

Niezwykle interesujące okazują się limony, główne składniki olejku cytrynowego. Ta bioaktywna substancja zwiększa aktywność tych enzymów wątrobowych, które usuwają toksyny i mogą hamować powstawanie nowotworów.

Owoce cytrusowe to prawdziwe witaminowe bomby.

Cytrusy zawierają również potas, magnez, wapń, niewielkie ilości sodu, żelaza, fosforu i siarki oraz witaminy B1 i PP.

Cytryny i podobne do nich limetki, znane też jako limonki (mniejsze od cytryn, o cieńszej, zielonej skórce, a także bardziej zielonym i aromatycznym miąższu) mają odświeżający, kwaśny smak i delikatny aromat. Najważniejszą ich zaletą jest duża zawartość witaminy C i P. Ponadto mają silne właściwości antyoksydacyjne, mogą podnosić naturalną odporność przeciw nowotworom i potrafią zwalczać wirusy. Cytryny mają sporo fitoncydów, które niszczą drobnoustroje. Odpowiednia dawka witaminy C podawana osobnikom starszym pozwala opóźnić procesy starzenia. Witamina C znajduje się niemal we wszystkich tkankach i prawdopodobnie działa jako stymulator procesów metabolicznych i pobudza reakcje systemu immunologicznego.

Do jej właściwego przyswajania potrzebna jest witamina P. Najwięcej tej witaminy znajduje się w albedo, białej błonce otaczającej owoce cytrusowe.

Pomarańcze są równie bogate w niezbędne do życia składniki. Zawierają prowitaminę A, B1, B2, C, PP, E, P i B6. Mają także potas, sód, wapń, żelazo i miedź. Podobnie jak cytryny zawierają fitoncydy działające niszcząco na drobnoustroje. Mimo że nie mają zbyt wiele witaminy A – bogatsze w nią są np. suszone morele – to nawet ta niewielka ilość wspomaga funkcje organizmu.

Uważa się, że witamina A jest jedną z najważniejszych witamin. Bierze ona udział we wszystkich zasadniczych funkcjach organizmu, wpływa na procesy rozwoju i wzrostu u młodych organizmów. Pomaga w nabywaniu odporności na wiele chorób, w tym także na nowotwory, jest bardzo potrzebna dla zachowania właściwego stanu skóry i błon śluzowych. Wpływa również na obniżenie cholesterolu we krwi.

Pomarańcze zawierają także witaminy z grupy B – tiaminę B1, ryboflawinę B2, niacynę PP i pirydoksynę B6. Witaminy te, nazywane antynerwowymi lub antystresowymi, rzeczywiście pomagają w utrzymaniu dobrego samopoczucia, usuwaniu zmęczenia, nerwowości i irytacji. Jednym z objawów niedoboru tiaminy jest krótka pamięć. Brak niacyny w organizmie może spowodować wiele różnych dolegliwości. Niedobory tej witaminy objawiają się bezsennością, niepokojem, irytacją, rozdrażnieniem, brakiem koncentracji. Pirydoksyna bierze udział w wielu reakcjach chemicznych zachodzących w organizmie, odgrywa bardzo ważną rolę w metabolizmie tłuszczów i białek.

Równie ważna jest witamina E, wspomaga leczenie chorób serca, przyśpiesza powstawanie nowej tkanki po zranieniach, pomaga także zwalczać grzybicę. Witamina E ma silne właściwości antyoksydacyjne i zapobiega tworzeniu się wolnych rodników.

Olbrzymie owoce grejpfrutów, podobnie jak inne cytrusy, zawierają witaminę C i P, trochę witamin z grupy B i E, niewielkie ilości witaminy A, potasu, wapnia, magnezu, żelaza i innych pierwiastków śladowych. Najbardziej znane są ze swoich właściwości ułatwiających spalanie tłuszczów, przyśpieszających przemianę materii, a tym samym odchudzanie. Od niedawna zaczęto wykorzystywać właściwości bakteriobójcze, jakie mają fitoncydy grejpfrutów.